Het zou een vroeggeboorte met complicaties worden. Geen boodschap waar je als zwangere vrouw zomaar rustig onder blijft. Bij de 20-wekenecho bleek een bloedvat verkeerd te liggen: dwars door het vlies, pal vóór de uitgang. Natuurlijk bevallen zou fataal zijn, voor moeder én kind. Een keizersnede was dus onvermijdelijk, alleen verschilden de artsen van mening over het moment:
bij 32 weken?
Of beter bij 36?

Ze kwam bij mij. Radeloos door zorgen die niemand voor haar kon dragen.
Ik vroeg: “Heb je al met je kindje gepraat?
Zachtjes. Van binnen. Van hart tot hart. Dat het veilig is. Dat hij welkom is.”
Want via de placenta geef je natuurlijk voeding door, maar ook gevoelens. Stress, liefde, vertrouwen. Voor deze moeder gebeurde iets bijzonders. In verbinding met zichzelf en haar zoontje vond ze rust. Het kleine mannetje groeide en werd met acht maanden gezond geboren.  Er was geen couveuse nodig.

Het is een verhaal uit mijn praktijk dat vele moeders onder ons nog niet kennen. Want heb je zelf wel eens met je moeder gesproken over jouw eigen geboorte? Hoe jij ter wereld bent gekomen en in welke omstandigheden?

Vragen die jou daarbij kunnen helpen zijn:
– Wat weet je over de geschiedenis van je moeder? En gebeurtenissen die haar leven hebben beïnvloed?
– Hoe zag het leven van je ouders eruit in de periode vóór je conceptie?
– Hoe heeft jouw moeder de zwangerschap ervaren? Waren er complicaties?
– Was de zwangerschap gepland? Kwam je te vroeg, te laat?
– Hoe was jouw geboorte? Op welke manier ben je geboren?
– Wat is je verteld over de eerste weken en maanden?

Wat jouw moeder ooit voelde, leeft mogelijk nog in jou voort.

De baarmoeder is onze eerste omgeving als embryo, waar de emotionele staat van de moeder bepalend is. Een niet-talige wond kan je leven als volwassene nog steeds bepalen. Gevoelens die niet van jou lijken te zijn, maar die je wel bij je draagt. Misschien ben je vaak alert, alsof er iets mis kan gaan. Of heb je moeite je in relaties te verbinden, terwijl je juist verlangt naar echte nabijheid. Alsof er ergens een basisveiligheid ontbreekt, zonder duidelijke reden.

Wat jouw moeder ooit voelde, leeft mogelijk nog in jou voort.
Maar jij bent nu volwassen.
Jij mag ervaren dat je veilig bent.
Dat je welkom bent.
Dat je er mag zijn.

Voel je dat er in jou iets geraakt wordt? In mijn traject De Geboortereis gaan we samen terug naar jouw geboorte. We luisteren naar wat je lichaam zich herinnert. Zodat je kunt ontvangen wat je toen nodig had. Omdat het nooit te laat is om thuis te komen in jezelf.

Van hart tot hart…..