Er komen vrouwen in mijn praktijk waarvan beide ouders de oorlog hebben meegemaakt. Zij komen vaak uit grote gezinnen en zijn opgevoed in schaarste. Moeders die geen opleiding konden genieten en niet het leven konden leven waar ze naar verlangden. Vrouwen die geleerd hebben hun eigen gevoelens te onderdrukken. Ze moesten meehelpen in het gezin en kregen niet de kans om zichzelf verder te ontwikkelen. Veel van onze moeders zijn niet volwaardig gezien in hun behoeften en verlangens omdat ze zelf ook niet de moeder hebben gehad die kon geven wat ze nodig hadden.

Deze onvervulde behoefte van de moeder wordt vaak geprojecteerd op de kinderen. En zo gaat een hele generatie vrouwen door het leven als een aangepaste volwassene die niet meer weet wie ze nu daadwerkelijk zelf is. Wanneer je niet hebt gekregen wat je nodig had, tast dit je vermogen tot zelfliefde en eigenwaarde aan.
Je kunt een patroon hebben ontwikkeld: dat je er alleen voor anderen bent i.p.v. eerst voor jezelf.
• Dat je voor anderen ontzettend aardig bent, maar voor jezelf snoeihard.
• Dat je heel veel kunt geven, maar niet in staat bent om te ontvangen.
• Dat je voortdurend streeft naar perfectie en je eindeloos afvraagt of je wel goed genoeg bent.

De eerste stap naar zelfheling.

Je bent voortdurend op zoek naar die bevestiging. En je vraagt je af: wie zorgt er nu eigenlijk voor mij?
Wat je ooit als kind van je moeder verlangde en niet hebt gekregen, zoek je nu in de ander. Dat kan gaan over goedkeuring, genegenheid, warmte, liefde, erkenning….. Maar niemand kan je moeder vervangen. Daaruit ontstaat te allen tijde een verwachting dat een ander ons moet geven wat we nodig hebben en voor de ander is dat niet uit te houden. Je houdt jezelf daarmee gevangen in een emotionele illusie. Erkenning geven aan je eigen tekortkomingen is de eerste stap naar zelfheling om vervolgens in je eigen kracht en autonomie te komen staan. Wanneer je verantwoordelijkheid neemt over je eigen emotionele proces, ben je niet langer afhankelijk van de ander.

Heel je innerlijke wond.

Het helen van de moederwond en ook vaderwond, begint bij bewustwording.
Het besef dat je ouders gegeven hebben wat ze je konden geven. Het besef dat ouders verantwoordelijk zijn voor hun eigen deel, of ze dat nu oppakken of niet. Met het helen van de moederwond breng je vervulling en overvloed in je eigen leven, waarbij het jou goed mag gaan.

Van hart tot hart…..